දෙයියන්ගේ ලෙඩ (පස් වැනි දිග හැරුම)

දෙයියන්ගේ ලෙඩ පළමු, දෙවැනි, තෙවැනි සහ සිව් වැනි කොටස් කියවන්න පුළුවන් මේ මංපෙත් දිගේ පිය මැන්නොත් විතර යි . . .

ඉසුරු අරගෙන ආපු ආරංචිය අනුරාධගේ හිතේ ඇති කළේ කැලඹීමක්. මින් පෙර කිසි දිනෙක ගැහැනියක් ඔහු ව හමු වෙන්න කාර්යාලයට ඇවිත් නැහැ. ඉමාලිට ඔහු ව කාර්යාලයේ දී මුණ ගැහෙන්න අවශ්‍යතාවක් නැති බව ඔහු හොඳින් දැනගෙන හිටියා. එහෙම නං කවුද?

"නමක් හරි හේතුවක් හරි කිව්වේ නැද්ද, ඉසුරු?"

"නැහැ, සර්."

"එහෙම නං කියන්න මම අද බිසී කියලා. වෙන දවසක එන්න කියන්න."

"හරි, සර්."

ඉසුරු පිටවෙලා යන දිහා ටික වෙලාවක් බලාගෙන හිටපු අනුරාධ සිත එක්තැන් කර ගන්න උත්සාහ ගනිමින් ආයෙමත් වතාවක් මේසය මත දිග ඇරලා තිබිච්ච සැලසුම දෙසට අවධානය යොමු කළා. නමුත් මිනිත්තු කිහිපයකට පසු යළිත් වතාවක් සිහින් හඬක් නගමින් දොර විවර වුණේ ඔහු ව කෝපයට පත් කරමින්.

"මම කිව්වනේ ඉසුරු මම අද බිසී කියලා," සැලැස්ම දෙසට හිස නැඹුරු කරගෙන ම ඔහු කිව්වා.

"ඒ වුණාට අපි කතා කරන්න ඕනේ, අනුරාධ," ඔහුට පිළිතුරු දුන්නේ ගැහැනියක්.

ඒ හුරුපුරුදු කටහඬ ඉදිරියේ ඔහුගේ හිස එස වුණේ නිරායාසයෙන්. කළු-දුඹුරු පැහැ සාරියකින් සැරසිලා නේකවිධ ආලේපන රැසක් අතරේ මුහුණ සඟවාගෙන හිටපු ඇය ව අඳුර ගන්න ඔහුට තරමක් කල් ගත වුණා.

"අමන්දා!"

"හුඟක් කාලෙකට පස්සේ. එහෙම නේද?" ඇය මද සිනාවක් පාමින් ඇහුවේ අනාරාධිත ව ඔහුට මුහුණ ලා අසුන් ගන්න ගමන්.

"හ්ම්ම්, ඔව්. අවුරුදු හතරකින් විතර මම හිතන්නේ."

"ඔව්. අවුරුදු හතරකින් විතර!"

"ඉතින්, මොකද හදිස්සියේ ම මාව මුණ ගැහෙන්න එන්න හිතුවේ?"

"මට ඔයාට ටිකක් කතා කරන්න ඕනේ, අනුරාධ."

"මොකක් ගැන ද?"

"නයෝමි ගැන."

ඇගේ පිළිතුර ඔවුන් අතර ඇති කළේ දැඬි නිහඬතාවයක්. කියන්න ඕනේ මොකද්ද කියලා හිතා ගන්න බැරි ව අනුරාධ, අමන්දා දිහා බලාගෙන හිටියේ විස්මයෙන් විසල් කර ගත් දෑසින්.

"මම මේ ගැන කතා කරන්න ආපු එක ඔයාට පුදුමයක් කියලා මම දන්නවා. ඒ වුණත් . . ."

"මේ අහන්න, අමන්දා. මට ඇත්ත‍ට ම නයෝමි ගැන කතා කරන්න දෙයක් නෑ. එයා ගැන කතා කරලා දැන් වැඩක් නෑ. වෙන්න පුළුවන් හැම දෙයක් ම සිද්ධ වෙලා ඉවර යි දැන්. ඉතින්, අපි මොකට ද ආයෙමත් අතීතය ගොඩ ගන්නෙ? ඒකෙන් වෙන්නේ හැමෝගෙම හිත් රිදෙන එක," ඇයට බාධා කරමින් අනුරාධ දැඩි හඬකින් කිව්වා.

"මම අතීතය ‍ගොඩ ගන්නවා නෙමෙයි, අනුරාධ. මට මේවා කියන්න කවුරුත් නෑ. ඒක යි මම ඔයා ව හොයාගෙන ආවේ."

"හ්ම්ම්, අපි වෙන දවසක කතා කරමු, අමන්දා. මට අද වැඩ වැඩි."

"ප්ලීස්, අනුරාධ. මට ෆයිව් මිනිට්ස් දෙන්න."

ඒ ඉල්ලීමට අනුරාධගෙන් ප්‍රතිචාරයක් නොලැබුණ නිසා අමන්දා කතාව ඇරඹුවේ දිගු කාලයක් තිස්සේ ඔහු දැන ගන්න ආසාවෙන් හිටිය නයෝමිගේ දිවි ගමනේ මග සලකුණු එකින් එක දිග හරිමින්.

"අරෝෂ් නිසා නයෝමි හුඟක් දුක් වින්දා, අනුරාධ. බැඳලා අවුරුද්දක් යන්නත් කලින් කරපු මෝඩකම එයාට තේරුනා. ඔයා ව දාල අරෝෂ් ළඟට ගිය එක ගැන එයා හිටියේ කියන්න බැරි තරම් දුකින්."

"හ්ම්ම්," මනසේ සිතුවම් වෙන අතීත මතකයන් මග හරින්න උත්සාහ කරමින් අනුරාධ කිව්වා.

"බැන්දට පස්සේ හිටියේ නයෝමි හිතපු අරෝෂ් නෙමෙයි. බේබද්දෙක්. සල්ලාලයෙක්. නයෝමිට පුළුවන් තරම් වද දුන්නා. බීගෙන ඇවිත් අතට අහුවෙන එකෙන් දමලා ගැහුවා."

"එතකොට නයෝමිගේ අම්මා?"

"නයෝමිගේ අම්මලා මේ කිසි දෙයක් දැනගෙන හිටියේ නෑ. එයා කියන්න ගියෙත් නෑ. එයා හිතුවේ ඔයා ව දාල ආපු නිසා ඒකේ හිලව්වට මේ හැම දුකක් ම ඉවසන්න ඕනේ කියලා."

"හ්ම්ම්," අමන්දාගේ වදන් ඉදිරියේ අනුරාධගේ මුවෙන් ඔහුටත් නොදැනීම දිගු සුසුමක් පිට වුණා. නයෝමි ගැන ඔහුට දැනුණේ දුක සමග මුසු වුණ අනුකම්පාවක්. ඒත් ඇය වෙනුවෙන් යමක් කරන්න දැන් ප්‍රමාද වැඩි බව ඔහු හොඳින් දැනගෙන හිටියා.

"ඒ අතරේ නයෝමිට දරුවෙක් ලැබෙන්න හිටියා. දරුවා නිසා නයෝමි හිටියේ සතුටෙන්. ඒත් අරෝෂ් එයාට සතුටින් ඉන්න දුන්නේ නෑ. බීගෙන ඇවිල්ලා න‍යෝමි එක්ක රණ්ඩු කළා හැමදාම වගේ. දවසක් රණ්ඩුවක් දුර දිග ගිහින් නයෝමි ව පඩිපෙළින් පහළට තල්ලු කළා. එදා නයෝමිගේ අම්මාත් හිටියා. ආන්ටිට ආරංචි වෙලා තිබුණේ අරෝෂ්ගේ හැටි. ඒ නිසා තමයි එයා ඇවිත් තිබුණේ."

"හ්ම්ම්, ඉතින් . . ."

"න‍යෝමි පඩිපෙළින් පහළට වැටෙනවා දැක්ක ම ආන්ටිට සිහි නැති වුණා. ආයෙමත් කවදාවත් එයාට සිහිය ආවේ නෑ. එයාට සිහි නැති වෙලා තිබුණේ හාට් ඇටෑක් එකක් හැදිලා. අන්තිමේ දී නයෝමිට අම්මවයි, දරුවවයි දෙන්න ම නැති වුණා."

"ඉතින්, ඒ කාලෙ ම එයා ඩිවෝස් වුණේ නැත්තේ ඇයි?"

"අරෝෂ් ඩිවෝස් වෙන්න දුන්නේ නෑ. නයෝමි ඔයාට ලියපු ලියුමක් එයාට අහුවෙලා තිබුණා. ඒ නිසා එයා හැදුවේ පුළුවන් තරම් නයෝමිගෙන් පළි ගන්න. ගේ ඇතුළේ නයෝමි ව හිර කරගෙන පුළුවන් තරම් වද දුන්නා. නයෝමි හිටියේ අපායක."

"හ්ම්ම්," අනුරාධ කිව්වේ කල්පනා කරමින්. නයෝමිගේ ජීවිත කතාව දැන ගන්න තව දුරටත් ඔහුට වුවමනාවක් තිබුණේ නැහැ. ඔහුට ඕනේ වුණේ අමන්දා කියපු හැම‍ දෙයක් ම අමතක කරලා ඉමාලි එක්ක එකතු වෙලා හදපු ඔවුන්ගේ සොඳුරු ලෝකයට යන්න.

"ඒ අතරේ නයෝමි දැන ගත්තා අරෝෂ් මානසික රෝගියෙක් කියලා. පොඩි කාලේ ඉඳලා තමන් ආදරේ කරන අයට වද දෙන එකෙන් අරෝෂ් සතුටු වුණා. ඒ නිසා නයෝමි තීරණේ කරා පුළුවන් තරම් ඉවසලා අරෝෂ් ව සනීප කර ගන්න. එයාට වෙන . . ."

"අමන්දා, මේ අහන්න. මට ඇත්තට ම නයෝමි ගැන දුක යි. මේ දේවල් මම දැනගෙන හිටියේ නෑ. ඒත් ඔයා මේ දේවල් මට කිව්වා කියලා මට කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෑ. හැම දේකට ම දැන් පරක්කු වැඩි. ඔයා දන්නවා මම බැඳපු මනුස්සයෙක්. එහෙම නොවුණා නං මට න‍යෝමි ගැන බලන්න තිබුණා. ඒත් දැන් ඒක කරන්න බැහැ. මට කරන්න ඕනෙත් නැහැ. මොකද මම ආදරේ ඉමාලිට මිසක් නයෝමිට නෙමෙයි."

"ඒක මම දන්නවා, අනුරාධ. මම කියන්නේ නැහැ ඔයාට ආයෙමත් නයෝමිට ආදරේ කරන්න කියලා. මම ආවේ ඔයාට එක ම එක වතාවක් නයෝමි ව මුණ ගැහෙන්න එන්න කියන්න."

"මට ඒක කරන්න බෑ, අමන්දා. මට එහෙම කරන්න ඕනේ නෑ. මට ආයෙමත් කවදාවත් නයෝමි ව මුණ ගැහෙන්න ආසාවක් නෑ."

"ඒත් අනුරාධ ඔයාට නයෝමි ව එක ම එක පාරක් බලන්න එන්න ම වෙනවා."

"ඇයි?"

"අපි මේ කතා කරන වෙලාවේ නයෝමි ජෙනරල් හොස්පිටල් එකේ පණ අදිනවා. එයාට මැරෙන්න කලින් එක පාරක් හරි ඔයා ව බලන්න ඕනේ ලු," අමන්දා පිළිතුරු දුන්නේ අනුරාධගේ හදවත මොහොතකට නතර කරමින්.

෴  මතු සම්බන්ධ යි ෴