වසරක් ගත වූ දා . . .

සඳරු අයියගේ 'හිස් අහස' ගැන මට මුලින් ම කිව්වේ මගේ යාළුවෙක්. ඒ සාමාන්‍ය පෙළ විභාගේ ලියලා ගෙදරට වෙලා ඉන්න කාලේ. පොඩි කාලේ ඉඳලා ම කියවීමට ඇබ්බැහි වෙලා හිටපු මම ගෙදරට වෙලා උන්න දවස් ටිකේ කියවන්න පුළුවන් හැම දෙයක් ම කියෙව්වා. පුස්තකාලෙන් සති දෙකකට ගෙදර ගේන්න දෙන පොත් හතරත් (මගේ කාඩ් එකට දෙක යි! නංගිගේ එකට දෙක යි!) දවස් තුනක් යන්න කලින් කියවලා ඉවර යි!  අන්තිමේ දී කියවන්න දෙයක් නැතු ව බාගෙට මැරිලා වගේ ඉන්න අතරේ දී තමයි දවසක් මගේ යාළුවෙක් මට ඊයක් එවලා තිබුණේ 'හිස් අහස' බලන්න යන්න පාර කියලා.

'හිස් අහස' මම කියවපු පළවෙනි බ්ලොග් පිටුව! පොතක් කියවනවා වගේ ම දැනුණේ නැති වුණත් මම 'හිස් අහස' කියෙව්වේ උනන්දුවෙන්. ඒ වගේ ම ආසාවෙන්. මුල දී 'හිස් අහස'ට කොටු වෙලා හිටපු මට බ්ලොග් රස දැනෙන්න දැනෙන්න මම තව තවත් බ්ලොග් හොයාගෙන කියව්වේ අලුත් පුරුද්දක් ජීවිතේට එකතු කර ගන්න ගමන්. මගේ ම කියලා බ්ලොග් එකක් පටන් ගන්න ආසාවෙන් උන්නත් බ්ලොග් කටුවක් අටවා ගන්න හැටි හරියට දැනගෙන හිටියේ නැති නිසා ඒ වැඩේ ටිකෙන් ටික කල් ගියේ අවුරුදු දෙක තුනකුත් පහු කරගෙන.

කොයි කාටත් වගේ අන්තිමේ දී මගේ පිහිටට ආවෙත් ගූගල් දෙයියෝ තමයි! ටිකක් අමාරුවෙන් වුණත් ඒ විදියට 'සොඳුරු මංපෙත' පටන් අරගෙන අදට අවුරුද්දක්. ගත වෙලා ගිය අවුරුද්ද මගේ ජීවිතේට අලුත් අත්දැකීම් රැසක් එකතු කළා. ඒ වගේ ම කිසිදාක නොදුටු ඒත් සුන්දර හදවත් උරුම කර ගත් අපූරු යහළු යෙහෙළියන් පිරිසක් මගේ ජීවිතේට පිය මැන්නා. මම දකින බ්ලොග් අවකාශය මිතුදමේ උණුසුම රැඳුණු සොඳුරු තැනක්.

දොළොස් මසක් කියන්නේ දිගු කාලයක්. ඒත් වෙහෙසක් නැතු ව ඒ දිගු කාලය තරණය කරන්න මට උදව් වුණ අය බොහෝම යි! ඉවාන් අයියා, හැලප කඩේ හැලප මාමා, සමකය වටේ යන නලින් මාමා, කුරුටු ගෑ ගී පොතේ දිලිනි අක්කා, ළා දම් අහස ලියන රෙහානි අක්කා (කාලෙකින් දැක්කෙත් නෑ), වර්ණයට පාට තවරන දිනේෂ් අයියා, දේශකතුමා, මනෝජ් අයියා, මේ දවස්වල රටේ වටේ සවාරි යන මධූ අයියා, ගන්දරයා, සිඟිති අක්කා, ශානු අක්කා, සඳුන් සෙවණේ චන්දන අයියා, තාක්ෂණික උපදෙස් බෙදා හරින සසිඳු අයියා, අපූර්වී අක්කා මුල ඉඳලා ම 'සොඳුරු මංපෙත' එක්ක හිටපු උදවිය! නිතර ම අ‍ාවේ ගියේ නැති වුණත් අමාරුවෙන් හරි මගේ කතා කියවන්න එන හැමෝට ම (නම කියන්න බැරි වුණා නං සමාවෙන්න ඕනේ) බොහෝම ස්තූතියි!

ඒ වගේ ම විශේෂයෙන් සඳහන් කරන්න ඕනේ මුදියා නොහොත් සමියා (ඔව්! ඔව්! සමීගේ පුංචි ලෝකය ලියන උස මහත අන්කල් තමයි), අල්තයීර්ගේ අඩවියේ කරූ හෙවත් බුද්ධි කොලුවා, අරුණි (මොණරු ලියන පණ්ඩිත ආච්චි) සහ ළහිරු ගැන! මේ හතර දෙනා බැන බැන හරි හැමදාම මගේ ළඟින් ඉඳන් මා ව ධෛර්යමත් කරේ නැත්තං මේ වෙනකොට 'සොඳුරු මංපෙත' වහලා බෝඩ් ලෑල්ලකුත් එල්ලා 'පාර වසා ඇත' කියලා! 

 

පුරා වසරක් සොඳුරු මංපෙත සමග රැඳි නුඹ හට	මගේ
හද පුරා නැගි තුති කුසුම් පුද කර සිටින්නෙමි මේ	වගේ
නුඹ යි සැමදා ළඟින් හිඳ මට දිරිය දුන් අත්වැල	අගේ
තවත් බෝ දුර එක් ව යමු අපි ළබැඳි සොයුරන් සේ	සගේ

ඒ මගේ කතාව! පුළුවන් තරම් කාලයක් මේ සොඳුරු ලෝකයේ සැරිසරන්න යි මගේ ආසාව :) බ්ලොග් අවකාශයේ උණුසුම හැමදාමත් මගේ හිතට අරගෙන එන‍්නේ සතුටක්. මෙච්චර කාලෙකට ඒ සතුට නැති වුණේ එක ම එක දෙයක් නිසා විතර යි! ඒ ෆලෝ කරන්න පුළුවන් උපරිම බ්ලොග් ගණන 300 කට සීමා වුණාට පස්සේ (මේක ඉක්මවලා යන්න පුළුවන් හොර ක්‍රමයක් දන්න කෙනෙක් ඉන්නවා නං කියන්න) එහෙම නං අදට සමු ගන්නං. මේ තරම් කාලයක් මාත් එක්ක රැඳිලා හිටපු හැම දෙනාට ම ආයෙමත් වතාවක් බොහෝම ස්තූතියි!

෴  පසු ව ලියන ලදී ෴

පන්ති ඇරිලා දුවගෙන ආවේ මේක ලියන්න. උදේ පාන්දර පෝස්ට් කරන්න හිතුවත් පහු ගිය දවස් ටිකේ ම වැඩ අස්සේ හිර වෙලා හිටපු නිසා ‍මුකුත් ම ලියා ගන්න බැරි වුණා. සතියක් ගත වෙන්න කලින් දෙයියන්ගේ ලෙඩ (දස වැනි දිග හැරුම) දාන්න යි බලාපොරොත්තුව!